viernes, 14 de mayo de 2010

UN AÑO DE LUCHA

Hoy hace un año que me diagnosticaron leucemia, un 14 de mayo de 2009, y los recuerdos en estos días de todo lo que ha pasado durante estos 12 meses son numerosos, tanto buenos como malos, agradables y no tan agradables, dolorosos, etc. Recuerdo aquel día como el peor de mi vida, y espero que el único. A menudo pienso en el nudo que se me hizo en la garganta cuando llegué al Hospital Mutua de Terrassa, cuando me conectaron a una máquina para hacerme mis primeras trasfusiones a través de la primera vía que me habían puesto en 18 años que tenia, y la cara de pánico que padecía al encontrarme allí, al saber mi diagnostico, aunque sabía que alguna cosa no funcionaba en mi cuerpo, nadie piensa en esto. Momentos de angustia, MIEDO (aunque disimulada por mi “positivismo”, desconocimiento… sensaciones que iban recorriendo mi cuerpo, y al mismo tiempo sensaciones también compartidas con familiares y amigos. Ahora, un año después, puedo decir que hemos avanzado mucho pero la leucemia es una enfermedad muy larga la cual aún me queda medio camino para completar, quizás el más difícil o pesado, el trasplante. Si, aunque no entraba dentro los planos previos, hará aproximadamente dos meses mi médico me comunicó que habían de realizarme un trasplante. Mi diagnóstico es Leucemia Linfoblástica Aguda de alto riesgo como consecuencia del resultado del día +14 en que mi cuerpo tenía más de un 10% de blastos en sangre, des de aquel momento estábamos a la espera de encontrar un donante compatible conmigo, pero el desconcierto de estar en remisión completa desde junio, mi estado, i al mismo tiempo el no encontrar un donante suficientemente bueno, dejamos el trasplante relegado a un segundo plano y yo, personalmente, llegué a creer que a momento de ahora no lo necesitaría. Si es cierto que según las últimas analíticas, sigo sin rastro de enfermedad en sangre, pero hará dos meses un chico de EUA de 32 años decidió hacerse donante de médula ósea, un donante excelentemente compatible conmigo y al que tendré que estar agradecida toda la vida. En definitiva, a mediados o finales de junio ingresaré en el Hospital Clínic de BCN para realizarme el trasplante, en principio la culminación exitosa de todo el proceso médico, aunque es complicado, soy consciente. Aprovecho estos meses previos al ingreso para hacer aquello que más me gusta, volver a hacer lo que hacía antes, estudiar, salir, y sobre todo, estar en familia, y…. hará poco he tenido la alegría del regalo de mis padres, un cachorro de 7 meses de San Bernardo. Aprovecharé estos días al máximo, no porque piense que serán los últimos, ni mucho menos, sino porque necesito coger fuerzas al máxima para enfrentarme a esta nueva etapa con la mejor condición física i también psicológica, necesitando el apoyo de todos y cada uno de mis familiares, amigos, vosotros, equipo médico al que he cogido mucho cariño (todo el equipo, y en especial mi médico, genial), todos. Un año de lucha aún inacabada, pero con unos resultados los cuales nos han sido des de un principio, muy favorables. Esperemos que los próximos también sean así. GRACIAS. Un abrazo, i adelante!

10 comentarios:

  1. Me alegra verte tan guapa... por cierto, menos mal que es un cachorro, porque es grande el tío.

    A lo que vamos, que te veo muy bien (molt ben, creo que se dice) y que ya verás como esa médula tira "p´alante".

    Un besazo

    ResponderEliminar
  2. Que alegrìa leerte.
    Fuerza!
    Besos grandes

    ResponderEliminar
  3. Felicidades, celebro contigo. Salud!!!!

    ResponderEliminar
  4. Mucha mucha fuerza! La semana que viene quiero ir al centro de trasnfusiones para hacerme donante. Me da un poco de miedo, me han dicho que se pasa fatal!
    Un beso

    ResponderEliminar
  5. Me alegra leerte querida Ariadna! me alegra saber que tu donante llegó,que te harán el transplante y que todo seuirá saliendo bien!!! me alegra saber que estás pasando momentos plenos en tu vida,que puedes disfrutar de los tuyos,lo que viene lo enfrentarás como todo lo que has enfrentado ya,eres una campeona que viene ganando muchas batallas,y asi has de seguir,te deseo lo mejor del mundo,siempre pienso en ti y te mando mis buenos deseos,ten fuerzas en lo que venga pero ahora ni pienses en eso ahora disfrutalo todo,no porque te vaya a ir mal como tu dices sino porque se vive día a día y todo lo lindo hay que aprovecharlo al maximo!!!!!!!!!!! te mando un abrazo gigante a ti y a tu familia!!!!!!!!!!!!

    ResponderEliminar
  6. Olvidé decirte que siempre quise tener un San BERNARDO que hermosos son el tuyo es precioso!!!!

    ResponderEliminar
  7. Hola Ariadna.Me alegro mucho de que hayas encontrado un donante compatible. Ya verás que todo te ira muy bien.
    Yo este mes cumplo 6 años de mi segundo transplante -también en el Clínic-
    Seguramente estarás en el mismo sitio donde me lo hicieron a mi. Ya verás que maravillosos son todos. Y si me lo permites me gustaría visitarte. Dime alguna cosa ¿de acuerdo?
    Mi correo es :
    jefbalsareny3782@gmail.com

    Todo te ira fantastico , no puedes estar en mejores manos.
    Un beso muy grande.

    ResponderEliminar
  8. Ariadna, hasta hoy puedo leerte, no sabes que noticia tan grande acabaas de dar, porfin tienes donante,me da un gusto enorme que estés disfrutando todo lo que quieres hacer, porque tendrás que estar un tiempo cuidandote mucho, asi que por ahora disfruta lo más que puedas, estoy segura que todo irá muy bien, aunque es un proceso complicado y sobre todo muy difícil, si tienes la voluntad de sanar, y de seguir viviendo todo será un poco más fácil, recuerda que aqui estoy para lo que se ofrezca, si tienes alguna duda sobre el trasplante, o solo quieres platicar, sabes que puedes escribirme, no lo dudes!!! Te mando un abrazo enorme, muchas felicidades!!!

    Tambien te mando mucha mucha fuerza y energía positiva!!!

    ResponderEliminar
  9. Hola Ariadna.... no es coneixem però tenim coses en el pensament i seniments semblants. jo no pateixo cap malaltia però el meu fill, ara fa un any (el 25 de juny) va patir una meningitis molt estranya, investigant li varen diagnosticar una hematopatia maligna congenita (ell tenia llavors 6 mesos), Una Immunodeficiència severa combinadda lligada cromosoma X, aixo volia dir que no tenia defenses de cap tipus i que moriria abans dels dos anys. L'única solució possible era un trasplanament. Després de 3 mesos en una cambra estèril va apareixer un donant de cordó americà compatible 9/10 però era suficient doncs el risc de morir per una infecció esperant una compatibilitat major era massa gran. El 14 d'octubre el van trasplantar i, tot i que tens raó que és molt dur el procés, va tirar endavant, vam tornar a casa i ara fa 1 mes que comencem a sortir al carrer i a iniciar una vida que ell, al ser tant petit no havia conegut. Si el vols coneixer és en Cassià, el pots vure al plan de Cassià i nico i espero que el seu somriure t'ajudi a ser forta i a afrontar aquesta etapa, que encara que dura,passarà i podràs retornar a casa aviat. molts ànims des de Callús, estem apropet de terrassa...

    ResponderEliminar
  10. Ari!!! te mando un fuerte abrazo y te deseo que todo vaya bien! siempre em acuerdo de vos! un abrazo grande!

    ResponderEliminar